In het werk van Roenhorst vormen vergankelijkheid en fragiliteit een rode draad. Binnen deze thema's zoekt ze naar manieren om verhalen te vertellen en herinneringen op te roepen door deze te materialiseren. Op deze specifieke locatie weerspiegelt Roenhorst de vele bogen die je aantreft in de deuren en ramen van het gebouw. De bogen echoën door de ruimte en vormen een symbool wat het gebouw verbindt.

De materialen die Roenhorst heeft gekozen voor dit kunstwerk zijn afkomstig uit de kelder van het gebouw. Te midden van de verschillende transformaties die het gebouw heeft ondergaan - van kanunnikenverblijf tot postkantoor, groothandelapotheek, museum Speelklok, en uiteindelijk naar de huidige bestemming als literatuurhuis en vormgeverskantoor - lijkt de tijd in de kelder stil te hebben gestaan. Hier vond Roenhorst materialen die getuigen van vorige gebruikers en de sporen die de tijd heeft achtergelaten: vergane kranten die als isolatie rond leidingen waren gewikkeld, vlindervleugels, verbrokkelde stukken muur en gips.

De fragiele en vergankelijke aard van deze materialen vormt een sterk contrast met de harde en tijdwerende eigenschappen van het cement. Het cement in de installatie fungeert als een drager van het verhaal dat wordt verteld door de gevonden materialen. Zo brengt Roenhorst de lang overkeken materialen weer in het licht en laat ze opnieuw spreken. De twee helften van het werk die aan weerszijden zijn opgehangen, kunnen worden gezien als een mal van elkaar. Eén kant toont de materialen in het cement, de andere kant de afdruk die ze hebben achtergelaten. Zo bevindt de toeschouwer zich te midden van de installatie.
‘Dragen’ vormt een verbinding tussen heden en verleden, een eerbetoon aan de vele verhalen die het gebouw te vertellen heeft.

Tekst geschreven door Sarah Fokke